ایران بخاطر فرش هایش که بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ آن است از شهرت جهانی برخوردار است. شاید عجیب به نظر برسد که این آثار هنری با توجه به زمان بر بودن فرایند تولید و زحمت زیادی که در بافت آنها به کار می رود، روی زمین و زیرپای خانواده ها پهن می شوند.
در این مقاله بر آنیم تا با یک تاریخچه مختصر از فرشهای ایرانی ، این سنت کهن را بررسی کنیم.
فرایند تولید فرش های ایرانی
روند تولید فرشهای ایرانی با چرای گوسفندان آغاز می شود. فرشهای ایرانی به طور سنتی از ریسندگی پشم گوسفند تهیه می شوند ، کیفیت آن بسته به نژاد گوسفند ، آب و هوا ، مرتع و زمان چینش پشم متفاوت است.
زنان پشم را با دست به نخ تبدیل می کنند و نخ ها را با رنگ های طبیعی گیاهان و حشرات می جوشانند. به عنوان مثال ، ریشه های روناس ، قرمز دانه، بابونه ، برگ های انگور ، پوست انار و گیاه نیل قرمز ، زرد و آبی تولید می کنند. فقط پس از خشک شدن نخ ها ، بافت قالی شروع می شود.
بافندگان بسته به اندازه و کیفیت فرش ، در هر جای ایران از چند ماه تا چند سال ، زمان سپری می کنند، با زدن هزاران گره در دستگاه، شروع به بافتن می کنند.
فرش اغلب شخصیت یا حس و حال بافنده را منتقل می کند ، به همان روشی که یک هنرمند روحیه یا دیدگاه های خود را در یک نقاشی به تصویر می کشد.
بسیاری از فرشها نیز با اشتباهات عمدی بافته شده اند ، به این معنا که انسان ناقص است و کمال فقط توسط خالق حاصل می شود.
سرانجام فرش از دستگاه، بریده شده، شسته و در آفتاب خشک می شود. اگر چه پشم جز سنتی ترین الیاف محسوب می شود، ابریشم نیز گزینه ای دیگراست، اما به دلیل اینکه یکی از الیاف ارزشمند است نگهداری از آن کمی استرس زاست.
بنابراین ، فرشهای ابریشمی معمولاً به جای کف زمین بیشتر روی دیوارها نمایش داده می شوند. با توجه به حساسیت آنها به زوال و تخریب ، منشأ دقیق فرشهای ایرانی مشخص نیست.
با این حال ، این اثر هنری حداقل به 500 سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. گفته می شود قدیمی ترین فرش شناخته شده، فرش دستباف پازیریک است، که در سیبریه کشف شده است و محصول اولین امپراتوری ایران بوده است.
مراکز اصلی تولید فرش های ایرانی
بیشتر شهرهای ایران فرش های معروف و خاص خود را دارند و با فرش هایشان شناخته می شوند. فرش تبریز از دیرباز جز فرش های شناخته شده بوده است. بازار فرش محلی این شهر قابل توجه است که بازدید کنندگان می توانند شاهد تجارت ، حمل و نقل و مرمت فرش باشند.
فرش کرمان به دلیل فرش های گره دار و کاشان به دلیل فرش های ابریشمی و همچنین قدیمی ترین شهر تولیدکننده فرش در مرکز ایران شناخته شده است.
در حقیقت، “مهارت های سنتی فرش بافی” در استان فارس و کاشان در سال 2010 به عنوان میراث فرهنگی ناملموس یونسکو درج شده است. از قالی های بافته شده توسط اقوام عشایری ، مانند قشقایی و بختیاری ، نیز به دلیل تنوع رنگ های چشم گیر و طرح های ظریف و با جزئیات یاد شده است.
از آنجا که گروه های مختلف در طول دوره های مختلف فرش های ایرانی بافته اند ، بازتابی از تاریخ ایران و مردم آن را به نمایش گذاشته اند. موزه فرش ایران تاریخچه جالب و جزئیات این صنایع دستی ایرانی را ارائه می دهد.
