گلیم: پیش از این در مورد تاریخچه گلیم مطالبی را بیان کردیم. در این قسمت می خواهیم در مورد بافت گلیم ، تفاوت های آن با فرش و ابزار های لازم برای بافت گلیم توضیحاتی ارائه دهیم.
Kilim یک کلمه با اصالت ترکی، به معنای بافته ای که با تکنیک های مختلف تولید می شود و کابردهای زیادی دارد و در منطقه جغرافیایی که شامل بخش هایی از ترکیه (آناتولی و تریاک)، شمال آفریقا، ، قفقاز، ایران، افغانستان، پاکستان، کشورهای بالکان، آسیای مرکزی و چین است، دارای میراث مشترک یا نزدیک به هم می باشد.
اگرچه در بعضی مواقع ممکن است فرشهای kilim موجود در ژانر عمومی “فرشهای شرقی” را پیدا کنید ، اما در عمل بیشتر پذیرفته شده ، kilims در یک کلاس خاص خود قرار دارند.
تفاوت عمده بین گلیم و فرش در این است که بافت گلیم با در هم تنیدن پودهای رنگی و بدون گره انجام می شود در صورتی که فرش دارای گره است. تفاوت دیگر گلیم و فرش این است که گلیم صاف و بدون خواب است اما فرش خواب دارد و نرمی و لطافت بیشتری نسبت به گلیم دارد.
گلیم ها به طور کلی با تکنیک چاک دار بافته می شوند. چاک به شکاف باقی مانده بین دو بلوک رنگ اشاره دارد.
بافندگان نخ رنگی مورد نظر را (همان پود) به دور آخرین تار می پیچند و پود رنگ دیگر، از تارهای مجاور آغاز می‌شود، به طوری که در فاصله دو رنگ شکاف پدید می‌آید. بافندگان روی قطعه‌ای از یک رنگ به کار می‌پردازد و پودها را به شدت می‌کوبد. سپس با رنگ دیگری به کار خود ادامه می‌دهد.
چه چیزی برای بافت یک گلیم لازم است؟
دفتین ، قلاب و یک چاقو یا قیچی ابزار ساده ای هستند که مورد نیاز است و پشم که ماده اولیه است. گاهی الیاف دیگری مانند کرک و ابریشم هم مورد استفاده قرار می گیرد. نخ های طلایی یا نقره ای ، مهره ها و سایر تکه های تزئینی کوچک دیگر نیز گاهی اوقات در طرح قرار می گیرند، اما نه چندان همیشه.
